(a whole lot) more on BMW part 2

Okey. So hindi mo masabi directly ang inis o galit mo sa taong kinaiinisan mo sa trabaho. At ang gagawin mo, totoma ka with your barkadas at doon mo iku-kwento ang office mate mo na kinagagalitan mo. Maglilimatik ang mga mura mo habang naka-tunganga sa yo ang mga tropa mo na walang kaalam-alam sa pinagbubusa mo.

Or, magkukwento ka sa family members mo while having dinner. Yon ang gagawin mong topic ng dapat sana eh bonding moment ninyo ng pamilya mo. May matching cussing pa na nakakasira ng appetite ng mga kaharap mo.

Parehong mali. Parehong unfair.

Remember this: never ever bring the bitching, moaning and whining home with you. Leave it parked somewhere in your office. Basta wag mong dadalhin sa bahay or outside your work for that matter.

I know hindi ito madaling gawin. But if you cannot take away the thought na hindi maganda ang naging araw mo sa trabaho, then just try to separate the anger from the thought. Hindi mo man makalimutan, at least alisin mo yong anger factor. Iwan mo yong init ng ulo.

You had a bad day at work. That’s it. Just a plain statement. Minus the fuming and the incessant ranting na baka marinig pa ng mga anak mo. Hindi maganda yon. Wag na wag mong ibunton ang init ng ulo mo sa mga kaibigan or kapamilya. That’s totally unfair. That’s your own battle so you just have to fight it yourself. Wag mo nang idamay ang iba.

Afterall, hindi mo ba naisip na sila mismo, they have their own officemates, co-workers, classmates, acquaintances or boss na kampon din ng kadiliman para sa kanila? They have their own battles too. So don't you ever think na akala mo ikaw lang ang sumambot ng lahat ng sama ng loob sa trabaho.

Besides, ni hindi nga nila kilala yong taong kinagagalitan mo eh. Ni hindi nila alam ang sitwasyon sa office mo so mahihirapan silang maka-relate. You’ll put them in a situation na hindi nila alam ang pwede nilang gawin o sabihin. And you can’t expect them to say something objective pag ganon. The only thing they can give you is their sympathy.

Which means, ano, nagpapa-awa ka? And would you believe them pag sinabi nilang ‘oo nga, tama ka, you did the right thing’ kahit alam na alam mong hindi nila alam ang detalye ng pinagbububusa mo. And what do you get out of it? A false sense of encouragement?

Over the years that I’ve worked, at sa dami na ng dinanas kong bmw, I’ve learned later on to separate my office life from my life outside of work. Paglabas ko ng trabaho, I shift from the ‘office me’ to the ‘real me’. Kapag nag-lock na ako ng aking office, I leave everything locked up as well. Kung hindi pa tapos ang bmw, then I’ll just deal with it the next day. Sometimes nandon pa rin sya pagbalik ko kinabukasan. But most of the time, kusa na syang nawawala.

So why torture yourself for the rest of the day kung pwede mo namang lagyan ng to be continued ang istorya.

Isa pa, ang katwiran ko, hindi na sakop ng timesheet ko ang oras ko pag alis ko ng office. And I have a life outside work. something more exciting, colorful and wonderful kesa sa mga officemates or amo kong hindi ko dapat problemahin.

Kahit nagbabakasyon ako sa Pinas, I don’t waste my time telling my friends or family kung anoman ang mga bmw ko dito. Siguro hindi rin maganda ang effect coz they look at me na parang kumakamada lang ako ng pera ng walang kahirap-hirap. They don’t realize na marami ring problema dito sa buhay at trabaho ko dito.

But my point is, I’d rather spend quality time with them instead na sayangin ko ang oras sa pag-e-emote ng mga bagay na hindi naman nila maiintindihan or sa mga taong ni hindi nila kilala.

Ngayon, re-cap lang tayo ng mga pinag-sasabi ko na:

1. Hindi mo ma-confront ang taong kinaiinisan/kinagagalitan mo. And it adds frustration to your already boiling temper.

2. Unfair na gawin mong tagasalo ng galit mo ang friends mo or family sa mga bagay na dapat iniiwan mo na lang sa iyong workplace.

You might ask me… eh ano naman ang ini-expect mong gawin ko? Keep it to myself na lang?

Hindi naman siguro. There are ways to deal with it.

Pero next posting ko na lang yon kasi mahaba na naman ito. So just hang on!