Nothing’s constant but change. Cliché pero totoo. Everything has to evolve from one point to another. From one form to another. At palagay ko nandon ako sa mood na yon.
Coz suddenly, out of the blue, I felt like straightening out a few crooked ways. Hindi ko na kailangang maghintay ng New Year to implement someresolution. It could be done right here, right now sabi ko sa sarili ko.
First, I’ve d
ecided to quit a long-time habit. Yup, it’s exactly one month today na smoke-free na ako. Something I should have done a long time ago. Buhat pa nong sinabihan ako ng doctor to quit smoking, stop using perfumes and avoid dust para hindi ma-exacerbate ang allergic rhinitis ko.
Kailangan pang sipunin ako ng 2 beses na ilang linggo lang ang pagitan bago ko lubayan ang pagpaparusa sa respiratory system ko. It must have been crying out for mercy na ewan ko ba naman kung bakit ini-ignore ko. So I said better stop now dahil hindi ko naman pinangarap na maubos ang retirement fund ko sa pagpapagamot ng emphysema or worse, television na walang kulay!
Fortunately, hindi ako dumadanas ng mga sinasabi nilang withdrawal symptoms. Aside from a few days na parang naglalaway ako, wala na akong ibang naramdaman. Considering na ang tagal ko ring suki ng Marlboro white. And I hope I can keep my resolve para hindi na bumalik yon. Will do my lungs some good pati na ang bulsa ko. Lalo na ngayon na SR7 na ang isang kaha. Kamahal!
I’ve also grown tired of my ever-expanding belly. From my eternal 27 waistline, it suddenly expanded to 32 over the last two years. Dahil sa katakawan kong kumain pero hindi man lang nag-e-exercise. Ang pangit nang tingnan dahil hindi naman kalakihan ang frame ko and at 5ft 6in, para akong butete.
Dati ayaw kong magsuot ng uniform na issue ng kumpanya pero ngayon sinusuot ko
na rin dahil ang mahal na ng pantalon. My favorite Dickies jeans na dating SR 120-130 lang ngayon halos SR 200 na. Kaya hindi pwedeng bili ng bili ng pantalon.
Kaya nag-umpisa na rin akong mag-exercise. Halos one month na rin akong nagsi-sit-up araw-araw. Hopefully maituloy ko rin at hindi lang parang sumpong. Hindi ko pinangarap na magka-six packs. Tama na sa akin yong lumiit ng konti or, at the least, mapigil na ang paglaki. Besides, masarap mag-shower sa umaga pag nakapag-exercise. Hindi tulad ng dati na tubig ang gumigising sa tulog kong kalamnan.
Changes for the good. Sana kayanin ko. It’s just a question of resolve. Ang siste lang, I gotta have a lot of will power. Mas marami dapat sa aking katamaran. And that, my friends, is the real challenge!
Coz suddenly, out of the blue, I felt like straightening out a few crooked ways. Hindi ko na kailangang maghintay ng New Year to implement someresolution. It could be done right here, right now sabi ko sa sarili ko.
First, I’ve d
ecided to quit a long-time habit. Yup, it’s exactly one month today na smoke-free na ako. Something I should have done a long time ago. Buhat pa nong sinabihan ako ng doctor to quit smoking, stop using perfumes and avoid dust para hindi ma-exacerbate ang allergic rhinitis ko.Kailangan pang sipunin ako ng 2 beses na ilang linggo lang ang pagitan bago ko lubayan ang pagpaparusa sa respiratory system ko. It must have been crying out for mercy na ewan ko ba naman kung bakit ini-ignore ko. So I said better stop now dahil hindi ko naman pinangarap na maubos ang retirement fund ko sa pagpapagamot ng emphysema or worse, television na walang kulay!
Fortunately, hindi ako dumadanas ng mga sinasabi nilang withdrawal symptoms. Aside from a few days na parang naglalaway ako, wala na akong ibang naramdaman. Considering na ang tagal ko ring suki ng Marlboro white. And I hope I can keep my resolve para hindi na bumalik yon. Will do my lungs some good pati na ang bulsa ko. Lalo na ngayon na SR7 na ang isang kaha. Kamahal!
I’ve also grown tired of my ever-expanding belly. From my eternal 27 waistline, it suddenly expanded to 32 over the last two years. Dahil sa katakawan kong kumain pero hindi man lang nag-e-exercise. Ang pangit nang tingnan dahil hindi naman kalakihan ang frame ko and at 5ft 6in, para akong butete.
Dati ayaw kong magsuot ng uniform na issue ng kumpanya pero ngayon sinusuot ko
na rin dahil ang mahal na ng pantalon. My favorite Dickies jeans na dating SR 120-130 lang ngayon halos SR 200 na. Kaya hindi pwedeng bili ng bili ng pantalon.Kaya nag-umpisa na rin akong mag-exercise. Halos one month na rin akong nagsi-sit-up araw-araw. Hopefully maituloy ko rin at hindi lang parang sumpong. Hindi ko pinangarap na magka-six packs. Tama na sa akin yong lumiit ng konti or, at the least, mapigil na ang paglaki. Besides, masarap mag-shower sa umaga pag nakapag-exercise. Hindi tulad ng dati na tubig ang gumigising sa tulog kong kalamnan.
Changes for the good. Sana kayanin ko. It’s just a question of resolve. Ang siste lang, I gotta have a lot of will power. Mas marami dapat sa aking katamaran. And that, my friends, is the real challenge!
No comments:
Post a Comment