Flying alone is like going on a blind date. You’ll never know kung sino ang makakatabi mo until nandon ka na sa seat mo. Whether you’re in business class or economy, there’s no guarantee na matino ang makakatabi mo sa flight.
And in a 9-hour flight from Saudi to Pinas (that’s when you’re flying direct), I always pray na sana yong makatabi ko ay hindi seatmate from hell. Sa haba ng byahe at sa liit ng space na pagsasaluhan nyo, you might as well wish upon your guardian angel na bigyan ka ng matinong katabi.
Sa dami na ng flights na sinakyan ko, I’ve had a few memorable seatmates. Kwento ko sa inyo ang ilan:
Si Manong Tomador. It was on a Gulf Air flight from Dhahran to Manila (lumang panahon na). Pag-take off namin ng Manama, ang katabi ko, lumaklak na agad. Halos ibigay na nga ng stewardess yong bote ng alak sa kanya. Ang nakakatawa pa, hiningi pa yong baso ko. Na-curious lang kasi ako sa lasa ng Margarita so I asked for one. Eh tinikman ko lang kaya nandon lang sa harap ko, hindi nabawasan. Aba ang seatmate ko from hell, hiningi talaga yong baso. Naku by all means, sige tunggain mo! Ayun, bumaba kami ng NAIA, nakita ko gumugulong sa tube. Hindi na kasi nakahintay makauwi sa kanila bago magpaka-senglot!. Hmmpppp.
Spikes of Tykes. Eto little boy naman na kasabay ko from Manila to Dammam on a Saudia flight. Siguro mga 7 or 8 years old ang bata. Half-breed kasi nanay pinay, arabo ang tatay (as I later learned don sa kasamang yaya). Ang kuleeeeetttt ng bagets! Parang kiti-kiti, hindi matahimik sa isang pwesto. Hindi ako nakatulog ng maayos coz he was always banging on something, jumping up and down his seat, singing some arabic songs na malay ko ba kung ano and chatting with his yaya on a loud, almost shouting tone. Grrr….. gusto ko nang sakalin ang kutong-lupa!
Hmmmbahooo! Buti na lang this was on an Emirates flight from Dubai to Dammam kaya halos 1-hour lang. But this guy (black sya kaya I assumed na african), iba talaga ang amoy. Hindi talaga kinaya ng ilong ko. Ang masakit pa, nagtanggal pa sya ng sapatos! Yaiiikkkss! Kaya ang ginawa ko, pinaloob ko yong refreshing towel (yong binibigay ng airline) sa panyo ko to improvise a breathing mask. Susme, survival ang pinag-uusapan dito no!
Si Manang Naman! On an Ettihad flight from Dubai to Manila, may nakatabi akong Indo na manang. Aba ang hitad, ayaw akong tigilan. Chika ng chika eh hirap naman mag-ingles. At sa tingin ko nagpi-flirt pa ang matanda! Sus ginoo! Nong hindi ko na pinansin, aba lum
ipat ng upuan. Naka-kita ng kababayan nya. Eh si manong mukhang game. Kaya nong nagpatay na ng cabin lights, narinig ko naghahagikgikan ang dalawa! Easy naman ni manong, bumigay agad kay manang! Hihihihi!
Kabayan, dahan-dahan. This was on a Cathay Pacific flight from Dharan to Manila (again, going back to the olden days). Ang katabi kong si kabayan hindi ko makalimutan. Marami kasi syang bag (3 yata) which blocked the pathway and stopped the flow of boarding. Dumaan ang mataray na stewardess na Pinay pa mandin (France ang pangalan, tandang-tanda ko ang nameplate ng bruha). Nag-linya ba naman ng ‘hay naku ang mga pinoy talaga ang dami-daming bitbit’ referring to the kabayan na abalang nagtataas ng mga bags nya sa overhead compartment. Eh tipong barumbado si kabayan, malaking lalaki pa mandin kaya ang laki ng boses. Sumagot “#@#$@ ito ah, parang hindi ka Pilipino ah”! Ang ending, hinding-hindi na bumalik sa section namin si France. Nakita ko don sa sunod na cabin nag-serve!
Bless you Father. Eto naman on a Singapore Airlines flight from Manila to Dhahran (tagal na rin nito) via Singapore. May nakatabi akong Pari. Papunta daw sya ng kanilang diocese sa Singapore. Hindi ko malimutan si Father kasi very intellectual and philosophical yong conversation namin. He asked me things like ‘Bakit ka nag-aabroad?’ ‘Paano na ang Pilipinas kung ang mga katulad ninyong may alam ay umaalis ng bansa?’ And this was even before the term ‘brain drain’ became known sa atin sa Pinas.
Ikaw, any memorable seat mates you’ve met on your flights so far?
And in a 9-hour flight from Saudi to Pinas (that’s when you’re flying direct), I always pray na sana yong makatabi ko ay hindi seatmate from hell. Sa haba ng byahe at sa liit ng space na pagsasaluhan nyo, you might as well wish upon your guardian angel na bigyan ka ng matinong katabi.
Sa dami na ng flights na sinakyan ko, I’ve had a few memorable seatmates. Kwento ko sa inyo ang ilan:
Si Manong Tomador. It was on a Gulf Air flight from Dhahran to Manila (lumang panahon na). Pag-take off namin ng Manama, ang katabi ko, lumaklak na agad. Halos ibigay na nga ng stewardess yong bote ng alak sa kanya. Ang nakakatawa pa, hiningi pa yong baso ko. Na-curious lang kasi ako sa lasa ng Margarita so I asked for one. Eh tinikman ko lang kaya nandon lang sa harap ko, hindi nabawasan. Aba ang seatmate ko from hell, hiningi talaga yong baso. Naku by all means, sige tunggain mo! Ayun, bumaba kami ng NAIA, nakita ko gumugulong sa tube. Hindi na kasi nakahintay makauwi sa kanila bago magpaka-senglot!. Hmmpppp.
Spikes of Tykes. Eto little boy naman na kasabay ko from Manila to Dammam on a Saudia flight. Siguro mga 7 or 8 years old ang bata. Half-breed kasi nanay pinay, arabo ang tatay (as I later learned don sa kasamang yaya). Ang kuleeeeetttt ng bagets! Parang kiti-kiti, hindi matahimik sa isang pwesto. Hindi ako nakatulog ng maayos coz he was always banging on something, jumping up and down his seat, singing some arabic songs na malay ko ba kung ano and chatting with his yaya on a loud, almost shouting tone. Grrr….. gusto ko nang sakalin ang kutong-lupa!
Hmmmbahooo! Buti na lang this was on an Emirates flight from Dubai to Dammam kaya halos 1-hour lang. But this guy (black sya kaya I assumed na african), iba talaga ang amoy. Hindi talaga kinaya ng ilong ko. Ang masakit pa, nagtanggal pa sya ng sapatos! Yaiiikkkss! Kaya ang ginawa ko, pinaloob ko yong refreshing towel (yong binibigay ng airline) sa panyo ko to improvise a breathing mask. Susme, survival ang pinag-uusapan dito no!
Si Manang Naman! On an Ettihad flight from Dubai to Manila, may nakatabi akong Indo na manang. Aba ang hitad, ayaw akong tigilan. Chika ng chika eh hirap naman mag-ingles. At sa tingin ko nagpi-flirt pa ang matanda! Sus ginoo! Nong hindi ko na pinansin, aba lum
ipat ng upuan. Naka-kita ng kababayan nya. Eh si manong mukhang game. Kaya nong nagpatay na ng cabin lights, narinig ko naghahagikgikan ang dalawa! Easy naman ni manong, bumigay agad kay manang! Hihihihi!Kabayan, dahan-dahan. This was on a Cathay Pacific flight from Dharan to Manila (again, going back to the olden days). Ang katabi kong si kabayan hindi ko makalimutan. Marami kasi syang bag (3 yata) which blocked the pathway and stopped the flow of boarding. Dumaan ang mataray na stewardess na Pinay pa mandin (France ang pangalan, tandang-tanda ko ang nameplate ng bruha). Nag-linya ba naman ng ‘hay naku ang mga pinoy talaga ang dami-daming bitbit’ referring to the kabayan na abalang nagtataas ng mga bags nya sa overhead compartment. Eh tipong barumbado si kabayan, malaking lalaki pa mandin kaya ang laki ng boses. Sumagot “#@#$@ ito ah, parang hindi ka Pilipino ah”! Ang ending, hinding-hindi na bumalik sa section namin si France. Nakita ko don sa sunod na cabin nag-serve!
Bless you Father. Eto naman on a Singapore Airlines flight from Manila to Dhahran (tagal na rin nito) via Singapore. May nakatabi akong Pari. Papunta daw sya ng kanilang diocese sa Singapore. Hindi ko malimutan si Father kasi very intellectual and philosophical yong conversation namin. He asked me things like ‘Bakit ka nag-aabroad?’ ‘Paano na ang Pilipinas kung ang mga katulad ninyong may alam ay umaalis ng bansa?’ And this was even before the term ‘brain drain’ became known sa atin sa Pinas.
Ikaw, any memorable seat mates you’ve met on your flights so far?
No comments:
Post a Comment